Aby dobrze zrozumieć dzisiejsze prorockie słowo trzeba sobie przypomnieć, że słowo Boga, do którego nawiązuje dziś prorok, jest symbolem Bożej troski o Izraela. Warunkiem uczestnictwa w Bożych łaskach i Jego dobrach jest nawrócenie i szukanie kontaktu z Bogiem. To szukanie polega na poddaniu się wpływowi słowa Bożego, które zawsze jest skuteczne i nie wraca do Boga Stwórcy bezowocnie. Chociaż te słowa w pełni spełniły się dopiero po Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa to jednak, na co dzień, każdy z nas może doświadczać skuteczności tego, co mówi do nas Bóg. Podobnie, jak ulewa, woda u Izajasza, która jest obrazem chrztu i zapowiedzią darów Ducha Świętego, które jak życiodajne źródło wytrysną z przebitego Boku Chrystusa, tak łaska odkupienia dotyka rodzący się z Chrystusowego krzyża Kościół. Tylko więc uważne wsłuchiwanie się w Słowo Boga i prawdziwe nawrócenie serca doprowadzą do zapowiadanej przez proroka skuteczności. U Izajasza był to powrót do Jerozolimy z babilońskiego wygnania, dziś to powrót z niewoli, w jaką wciąga i więzi nas grzech. Porównanie więc słowa Bożego do niepodważalnych sił przyrody powinno prowadzić do niezachwianej wiary, że obietnice zbawienia złożone przez Boga za pośrednictwem proroków (Izajasza, Jeremiasza, Ezechiela) się wypełnią. Ta nadzieja ma nam dać impuls do nowego życia. Nadzieja bowiem to nie rezygnacja, bierne przyjęcie woli Boga, nierozpoznanego jako Ojciec, nie jest też tylko optymizmem, różową wizją życia. Nadzieja to wielka pewność, że nasze życie i życie świata jest w dobrych rękach. To pewność, że Bóg ma wobec nas tylko dobre zamiary, a Jego słowo zawsze prowadzi do wypełnienia, tego co obiecuje. To przekonanie, że nawet tam, gdzie wydaje nam się , że wydarzenia historii są zaprzeczeniem bożego planu, Bóg realizuje swe dzieło. Zniechęceni, tak naprawdę nie wierzą w Boga, Jego moc i dobroć.

Dlatego Psalmista przypomina, że nędza i kruchość życia ciężko nas doświadczają i sprawiają, że codziennie doświadczamy ograniczeń naszego życia. Jeżeli w modlitwie zrobimy miejsce Bogu w naszym życiu, otworzymy się na jego działanie niczym na dobroczynny deszcz , nasza miernota, ubóstwo stanie się miejscem łaski.

Jezus ucząc nas modlitwy zachęca więc do bezgranicznej ufności , ale i przypomina boże prawo, : nie możemy otwierać swych ust na modlitwie, by zabiegać o Boże wsparcie i przebaczenie, jeśli sami nie jesteśmy miłosierni wobec tych, których On stawia na naszej drodze każdego dnia. Celem naszej modlitwy nie ma być informowanie Go o naszych potrzebach, problemach i kłopotach, bo On o tym doskonale wie, ale uwielbianie Go, poprzez oczyszczanie serca i podporządkowanie swej woli Jego planom zbawienia.