Dzisiejszy tekst proroka Ezechiela jest poważnym krokiem aby zrozumieć Objawienie. Prorok Jeremiasz nauczał, że istnieje grzech osobisty, to znaczy, że każdy człowiek jest odpowiedzialny za swoje czyny. Ale Ezechiel , powracając do tej myśli, idzie dalej w jej pojmowaniu. Do wygnańców pozbawionych jakiejkolwiek nadziei, a także bliskich rozpaczy, którzy uważali , że cierpią w sposób niezasłużony za winy swoich ojców, mówi , że każdy poprzez takie postępowanie decyduje o swoim własnym losie i przeznaczeniu. Ale też dodaje, że osobiste przeznaczenie człowieka nie jest czymś niezmiennym. Bóg, który jest dawcą życia nie cieszy się ze śmierci grzesznika. On daje każdemu możliwość nowego życia, pokazuje drogę do zbawienia, która jest trudna i wymagająca. Dzisiejszy tekst to ostrzeżenie dla sprawiedliwych , aby byli wierni i wytrwali, a dla grzeszników, aby się nawrócili. Nie możemy bowiem dźwigać ciężaru win naszych przodków. Jeśli człowiek się nawraca to Bóg zapomina o jego grzeszności.

Dlatego wyznanie grzechu, według Psalmisty jest pewną reakcją na zło. Dla wierzącego ważnym jest , aby żyć w nowy sposób. A jest to możliwe pod warunkiem , że w jego sercu wzrastać będzie oczekiwanie na działanie łaski Zbawiciela, na bożą interwencję.

To dlatego Pan Jezus mówi dziś , że aby wejść do królestwa Bożego, nieodzowna jest sprawiedliwość większa od uczonych w piśmie i faryzeuszów. Dawna sprawiedliwość powstrzymywała się od zabójstwa, natomiast nowa sprawiedliwość chce zniszczyć zło tam, gdzie są jego korzenie, w ludzkim sercu. Czy Jezus wymaga więcej od swoich uczniów? Nie chodzi o to, aby czynić więcej niż uczeni w piśmie i faryzeusze, ale żeby czynić lepiej. Uczucia rodące się w sercu –mówi Jezus- wystarczą by przesądzić o winie lub niewinności człowieka, a zewnętrzne praktyki nie służą niczemu, jeśli nie są owocem serca.