Komunikat o błędzie

Notice: Undefined index: HTTP_ACCEPT_LANGUAGE w eval() (linia 11 z /home/popieluszko/ftp/web_popieluszko/modules/php/php.module(80) : eval()'d code).

Rozważania Biblijne

Wtorek – Oktawa Wielkanocy (11 kwi 2023)

Ognista przemowa świętego Piotra, którą usłyszeliśmy wczoraj, nie jest obojętna dla jego słuchaczy. Porusza ich aż do głębi serca. Tak wyraźne przejęcie się sprawą Chrystusa i Jego dziełem nie może być samym tylko działaniem człowieka. W tym wszystkim jest obecny Duch Święty, który uzdalnia Apostoła do dawania żywego świadectwa, ale także uzdalnia ludzi do jego przyjęcia. Czy Piotr zrobił coś wielkiego? Nie. On jedynie dawał świadectwo i napominał. Takie proste działanie przyniosło jednak dobre owoce. Tego dnia przyłączyło się do chrześcijan około trzech tysięcy dusz. Ludzie, słuchając przemowy świętego, otwierali swoje uszy i serca. Wydarzenia zbawcze, o których się dowiedzieli, sprawiły, że te serca zaczęły kruszeć i otwierać się na wiarę. Wiara z kolei wywołała pragnienie przyjęcia chrztu...

Poniedziałek – Oktawa Wielkanocy (10 kwi 2023)

Mowa Piotra do Judejczyków w dniu Pięćdziesiątnicy oparta jest na świadectwach Dawida, które czerpane są z Psałterza. Ten wielki król, którego Bóg wziął z pastwiska i z pastucha uczynił pasterzem trzody Ludu Bożego, nie może ostatecznie być uznany za osobę, na której spełniły się jego zapowiedzi. Jezus, na którym słowa te się spełniły, jest jego Panem. Miarą wyższości Jezusa nad Dawidem jest, że tylko Jezus zdolny był strząsnąć z siebie więzy śmierci. To zwycięstwo nad śmiercią jest treścią nie tylko obchodu wielkanocnego, ale całego chrześcijaństwa...

Niedziela Wielkanocna - Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego (09 kwi 2023)

Zmartwychwstanie to nie tylko fakt, nad którym trzeba rozmyślać to wołanie dla świadków tego cudu. Dla uczniów. Rola uczniów, jako świadków zmartwychwstania Jezusa, jest wyraźnie zarysowana już w Dz 1,8. Żydzi przyjmujący wiarę w Jezusa, Sługę Boga i Mesjasza, powołani są także do tego zadania. Ta dobra nowina dociera także do nieobrzezanych, przekracza granice wspólnoty, jaka istniała. Z tego śmiałego gestu Piotr będzie się musiał tłumaczyć wobec innych apostołów. Miał, jako fundamentalny argument na swą obronę, działanie Ducha Świętego, który został dany poganom. Sam Bóg otworzył im bramy do zbawienia...

Wielka Środa (05 kwi 2023)

Co chcecie mi dać, a ja wam go wydam (Mt 26,14).

Nasze zbawienie kosztowało trzydzieści srebrników. To jest bardzo ważna liczba. Według żydowskiej tradycji trzydzieści zalet charakteru powinien mieć nowy władca, kiedy wstępował na królewski tron. Trzydzieści lat miał Józef, kiedy objął urząd zastępcy faraona w Egipcie.. Trzydzieści lat miał właśnie Dawid, kiedy wstępował na tron w Judzie. Wreszcie, w niezwykłym proroctwie, którą zapisał prorok Zachariasz - trzydzieści srebrników to suma na którą wyceniają Boga ci, którzy nim gardzą, którzy chcą kogoś innego a nie pasterza z troską o podopiecznych...

Wielki Wtorek (04 kwi 2023)

Jezus rzekł do Judasza: „co chcesz czynić, czyń prędzej” (J13,27).

Kiedy Judasz wybiega w nocy, aby dokonać zdrady, żaden z apostołów nie wybiega za nim. Nikt nie chce podać mu reki, aby się nie zagubił; nikt nie chciał go powstrzymać...

Wielki Poniedziałek (03 kwi 2023)

Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii (J 12,1).

Kilka dni przed Największym świtem Izraela, Paschą, pamiątką wyzwolenia z niewoli egipskiej, zanim wejdziemy do świętego miasta , Jerozolimy, gdzie w Wielki Czwartek rozpocznie się wielki bój o zbawienie świata, zatrzymujemy się w bardzo małej i cichej Betanii. Miasta przyjaciół Jezusa. W tej małej mieścinie panuje spokój, tu nie docierają żadne kłótnie, intrygi, kopanie pod sobą dołków, łapanie za słowo, szukanie haków na siebie, nie krążą myśli o zabiciu niewygodnego Jezusa, które toczą od wielu dni święte miasto...

Niedziela Palmowa (02 kwi 2023)

Gdy wjechał do Jerozolimy poruszyło się całe miasto i pytano „Kto to jest” (Mt 21,11).

Dziś w Kościele zaczynamy najważniejszy czas w ciągu roku, najważniejszy tydzień spośród wszystkich. Tydzień nad Tygodniami. I nie ma się co czarować i oszukiwać, że to wszystko, co się będzie działo przez najbliższe siedem dni, całkowicie nas wszystkich przerośnie....

Sobota, V tydzień Wielkiego Postu (01 kwi 2023)

„Pan ratuje i zbawia!” Ostatnia odsłona naszego cyklu prowokuje do zmiany perspektywy: dzisiaj przyglądamy się już nie indywidualnym sercom, lecz sercu narodu. Wprawdzie „w każdym czasie i w każdym narodzie miły jest Bogu, ktokolwiek się Go lęka i postępuje sprawiedliwie, jednakże spodobało się Bogu uświęcać i zbawiać ludzi nie pojedynczo, lecz uczynić z nich lud). Bóg nie jest ani socjalistą, ani indywidualistą; ani komunistą, ani prywaciarzem. Do każdego z nas zwraca się po imieniu, a zarazem czyni to we wspólnocie: w Bogu bowiem panują wzorcowe stosunki rodzinne, w które pragnąłby nas włączyć na zasadzie adopcji...

Piątek, V tydzień Wielkiego Postu (31 mar 2023)

Jeremiasz niejako ucieleśnia wszystkie poprzednie wątki: samemu będąc uformowanym w cnocie czystości wyznawcy i  walczy również o nieskazitelność wiary narodu: jako cel sam w sobie, a także w obliczu zagrożenia najazdem obcych wojsk z ich kultem. Niestety, jego misja nie udaje się, czemu prorok nie tylko się przygląda, ale czego doznaje też na własnej skórze: Wszyscy zaprzyjaźnieni ze mną wypatrują mojego upadku! W sercu Jeremiasza dotykamy tajemnicy zła: nie tylko fizycznego, ale głównie tego moralnego Mamy prawo do tych pytań, ba!, one same się narzucają; czyż można przeżyć Wielki Post bez ich otwartego zadania? „Pan ratuje i zbawia” właśnie dlatego, że sam traktuje te wątpliwości na serio. Taka wiara przebłyskuje z serca dzisiejszego Jeremiasza....

Czwartek, V Tydzień Wielkiego Postu (30 mar 2023)

Tematem dzisiejszego pierwszego czytania jest przymierze, jakie Bóg zawarł z Abrahamem i jego przyszłym potomstwem. Bóg obiecuje Abrahamowi m.in. to, że stanie się ojcem wielkiego narodu, chociaż w momencie jego zawierania patriarcha nie miał potomstwa. Uwierzył jednak Bożej obietnicy i dlatego często nazywany jest tym, który uwierzył nadziei wbrew nadziei. Jako człowiek bezdzietny nie zastanawia się nawet, czy ta obietnica może się spełnić, tylko po prostu przyjmuje ją za prawdę...

Środa, V Tydzień Wielkiego Postu (29 mar 2023)

„Pan ratuje i zbawia!” W dzisiejszym wydaniu, zadziewa się to wobec trzech żydowskich młodzieńców: z jednej strony deportowano ich z rodzinnego Izraela do obcej Babilonii; z drugiej zaś, z racji nieprzeciętnej inteligencji i aparycji, zrobili niezłą karierę na tamtejszym dworze królewskim). I, jak to bywa, niby nieoczekiwanie, nadeszła możliwa jednak do przewidzenia próba: Czy jest prawdą, że nie czcicie mojego boga ani nie oddajecie pokłonu złotemu posągowi, który wzniosłem? Czy teraz jesteście gotowi upaść na twarz i oddać mu pokłon? Jeżeli nie, zostaniecie natychmiast wrzuceni do rozpalonego pieca! Wbrew pozorom pokusa ta rozgrywa się w istocie nie na poziomie słów i gestów, ale serca: gdyby nawet młodzieńcy zdecydowali się „udawać kult” obcego boga, „zewnętrznie” przystając na rozkaz władcy, ale „wewnątrz” sprzeciwiając się mu, i tak popełniliby grzech bałwochwalstwa...

Wtorek, V Tydzień Wielkiego Postu (28 mar 2023)

„Pan ratuje i zbawia!” Tym razem czyni to na przykładzie grzechu Izraelitów: podobnie do wczorajszego występku sędziów zawiera się on nie tyle w tym, co dostrzegalne, ile w sercu. Serca Hebrajczyków, zamiast „ufnie oczekiwać błogosławieństwa Bożego”, a także „lękać się obrażenia miłości Bożej i spowodowania kary”), popadają w zniechęcenie monotonią życia i ostatecznie grzeszą przeciwko cnocie nadziei. Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny! Każdy z nas przechodzi przez tę próbę, bo wszyscy w jakiejś mierze zmagamy się z powtarzalnością schematów: znają to pracownicy wykonujący wciąż podobne zajęcia; rodzice biegający w „kołowrotku” ogarniania dzieci i domu; uczniowie i studenci „wałkujący” wzdłuż i wszerz te same zagadnienia; osoby duchowne i zakonne odprawiające przepisane i przyrzeczone „modły”. Co na to Pan Bóg? Otóż, nie „tańczy” wokół Izraelitów ani wokół nas, by urozmaicić prozę życia; przeciwnie, zsyła węże o jadzie palącym, które kąsają ludzi oraz sporządza węża miedzianego umieszczonego na wysokim palu – zapowiedź krzyża Chrystusa. Te pierwsze przypominają, że cnota nadziei wymaga także cnoty wytrwałości i cierpliwości, czyli umiejętności „trwania na posterunku” Właśnie w ten sposób „Pan ratuje i zbawia”...

Poniedziałek, V Tydzień Wielkiego Postu (27 mar 2023)

Motywem przewodnim wszystkich pierwszych czytań rozpoczętego wczoraj nowego tygodnia Wielkiego Postu jest Boże ocalenie. „Pan ratuje i zbawia!” Dzisiaj Pan ratuje i zbawia „piękną i bogobojną” kobietę o imieniu Zuzanna, „wychowaną zgodnie z Prawem Mojżesza przez sprawiedliwych rodziców”, która wyszła za mąż za „bogatego Joakima, cieszącego się większym poważaniem niż inni”. Wydawałoby się, szczęście murowane! Niestety, w roku ich ślubu do roli „sędziów” wybrano dwóch znieprawionych starców, którzy ulegli pożądaniu seksualnemu względem Zuzanny, a nie mogąc jej uwieść ani zgwałcić, oskarżyli ją o cudzołóstwo karane śmiercią właśnie ich serce nadało ton widocznemu fałszywemu świadectwu ; i to właśnie w sercu sędziowie popełnili najpierw grzech śmiertelny – takim bowiem wydaje się ich postępek: świadomie i dobrowolnie przyzwolili na nieuporządkowane pożądanie cielesne. Zanim więc Pan ocalił Zuzannę, chciał ustrzec samych starców, a w nich i nas samych; w jaki sposób? W doświadczeniu wstydu., na ile szanujesmy uczucie wstydu: owszem, ono jest nieprzyjemne, bo towarzyszy mu lęk i napięcie; lecz w ostatecznym rozrachunku kryje się pod nim dobra nowina: „Jesteś wartościowy! Jesteś jednością! Potrafimy spoglądać i dotykać czysto!”. A zatem, pozwalasz się wstydowi wychować, czy raczej łamiesz go w sobie?...

Sobota – Uroczystość Zwiastowania Pańskiego (25 mar 2023)

Achaz nie chciał iść za radą Pana i prosić o znak. W jego tłumaczeniu czuć fałszywą pokorę. W rzeczywistości nie oczekiwał znaku od Boga, bo miał swój własny plan. Dążył do sojuszu z Asyrią, przez który Izrael wszedł potem w pogaństwo. Bóg, pomimo jego uporu, obiecał mu jednak swój znak.
Bywamy podobni do Achaza, kiedy w trudnych sytuacjach polegamy tylko na sobie, gdy nie chcemy prosić Boga o wsparcie, kiedy Mu nie ufamy. Między prośbą o znak, a wystawieniem Pana na próbę jest ogromna różnica. Na ten pierwszy gest potrafi zdecydować się tylko człowiek pokorny, uznający władzę Boga i gotowy do przyjęcia Jego darów. Oczekiwanie na znak nie jest grzechem, ale wyrazem zawierzenia i nadziei. Potrzebujemy Bożych znaków bez względu na to, czy czujemy się, jakbyśmy byli na dnie piekła, czy w niebie. Taka prośba wymaga jednak bycia konsekwentnym. Skoro otrzymujemy znak, to powinniśmy go przyjąć i za nim pójść. Prośmy Pana o Jego znaki w naszym życiu, ale też o światło, do ich zrozumienia i odwagę do przyjęcia. Nie wołajmy o nie na próżno...

Piątek, IV Tydzień Wielkiego Postu (24 mar 2023)

Słowa z dzisiejszego czytania tradycja chrześcijańska odnosi do osoby Jezusa Chrystusa. Zawarte w nim treści jasno nawiązują do męki naszego Pana. Już wtedy napisano o Nim, że jest niewygodny. Jakie to aktualne! Świat nie chce Jezusa, który sprzeciwia się grzechowi i wypomina ludziom ich winy. A czyni to przez swój Kościół i jego pasterzy. Chrystus jest odrzucany, bo Jego życie i drogi różnią się od ludzkich. Miłość, wiara, nadzieja, przebaczenie i pokój, które głosił, nie są dzisiaj w cenie. Bolesna męka, którą chcieli Go ukarać, trwa dalej. Jezus jest ciągle krzyżowany w prześladowanych za wiarę, ośmieszany w swoich wyznawcach, biczowany w zatwardziałych grzesznikach i zdradzany w swoim Kościele. Pomimo wszystko dalej jest łagodny, cierpliwy i miłosierny. I jako ukrzyżowany i zmartwychwstały przychodzi codziennie na milionach ołtarzy całego świata. Stańmy po Jego stronie, mimo wysiłków bezbożnych, którzy ciągle chcą robić na Niego zasadzkę. Przyjmijmy naszego Pana z miłością, z czystym i prawym sercem. Niech Boże tajemnice będą także naszym udziałem...

Czwartek, IV Tydzień Wielkiego Postu (23 mar 2023)

Jesteśmy podobni do narodu wybranego. Raz chodzimy po Bożych drogach, a innym razem po bezdrożach grzechu. Łatwo przychodzi nam wymieniać prawdziwego Boga na bożki. My też mamy twardy kark, który nie chce się zginać przed jedynym Panem. Myślimy, że możemy bezkarnie grzeszyć i gardzić Bogiem, że nasze zło nie przyniesie żadnych przykrych konsekwencji. Mojżesz doskonale rozumie dramat tej sytuacji. On zna winę swego ludu, ale dostrzega też przeogromną łaskawość Boga. Wstawiając się za swoimi rodakami odwołuje się do dzieł, które Pan uczynił w historii narodu wybranego. Ta scena pokazuje, że potęga i miłosierdzie Boga są większe niż nasz grzech. Świadomi swoich win prośmy Pana o zmiłowanie tak, jak Mojżesz. Błagajmy nie tylko za nas samych, ale też za całym światem, który tak ochoczo i coraz powszechniej odwraca się od Pana. Czy Bóg zostawi tych, których ukochał i którym dał swego Syna? Czy opuści tych, którzy Mu zaufali? Pan ma powody, by się na nas gniewać, ale jest też czuły na błagania pokornych. Prośmy Go tak ufnie, jak Mojżesz...

Strony

więcej