Piotr i Jan odmówili wsparcia żebrakowi, ponieważ nie mieli „srebra ani złota”. Brzmi to przekonująco, dopóki sobie nie uświadomimy, że żebrakom dawano raczej drobne, miedziane czy brązowe monety. Można sobie wyobrazić, że apostołowie nie mieli w zakamarkach swych szat monet o wyższym nominale i większej wartości, ale jakieś drobniaki, choć jeden quadrans (1/4 asa), za co można było kupić ok. 1/5 litra zboża, a więc bardzo skromny, ale jednak posiłek. Jako osoba zdrowa żebrak musiał iść do pracy, stracił swe świetne miejsce przy Bramie Pięknej, wewnętrznej bramie świątyni prowadzącej z dziedzińca zewnętrznego na wewnętrzny, przed samą świątynią...

Mowa Piotra do Judejczyków w dniu Pięćdziesiątnicy oparta jest na świadectwach Dawida, które czerpane są z Psałterza. Ten wielki król, którego Bóg wziął z pastwiska i z pastucha uczynił pasterzem trzody Ludu Bożego, nie może ostatecznie być uznany za osobę, na której spełniły się jego zapowiedzi. Jezus, na którym słowa te się spełniły, jest jego Panem. Miarą wyższości Jezusa nad Dawidem jest, że tylko Jezus zdolny był strząsnąć z siebie więzy śmierci. To zwycięstwo nad śmiercią jest treścią nie tylko obchodu wielkanocnego, ale całego chrześcijaństwa...

- Ukrzyżowan, Umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł -

Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że się świat zawalił, w Czartek (gdyby nie epidemia) powinno ubyć Chleba Eucharystycznego, stare Oleje Święte powinny zostać spalone, na moment zabrakło środków, jakimi Kościół udzielał przez cały rok życia Bożego. Wczoraj Król, Arcykapłan i Prorok umarł, świat się skończył i zawalił. Dziś panuje wielka cisza, Kościół pogrążył się w niesamowitej ciszy, adoruje Króla, który odpoczywa po swym dziele...

- Tego co ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później będziesz to wiedział.

Takich zaskakujących tekstów na Ostatniej Wieczerzy jest o wiele więcej- Jezus mówi do Piotra-tam, gdzie Ja idę, Ty pójść nie możesz, ale później pójdziesz; pod koniec wieczerzy Jezus mówi- mam wam wiele do powiezienia, ale tego teraz znieść nie możecie, ale kiedy przyjdzie Duch prawdy, zrozumiecie. Greckie słowo „Arti” znaczy „teraz, w tej chwili, zaraz, natychmiast, od razu”...

Jezus rzekł do Judasza: „co chcesz czynić, czyń prędzej” (J13,27).

Kiedy Judasz wybiega w nocy, aby dokonać zdrady , żaden z apostołów nie wybiega za nim. Nikt nie chce podać mu reki, aby się nie zagubił; nikt nie chciał go powstrzymać. Pan Jezus przyjmuje zdradę swego przyjaciela ze zrozumieniem, bo wie, że taka Jego misja, ale uczniowie, Jezus daje do zrozumienia, że wie, co się dzieje, co nastąpi, że ta zdrada nie jest ukrytą sprawą Judasza, bo zdradzany wie o tym...

Liturgia Wielkiego Tygodnia zaczyna się od Niedzieli Palmowej. W tym dniu powinna odbyć się procesja z palmami, przypominająca nam ów dzień, kiedy Jezus przy akompaniamencie radosnych okrzyków wjechał na osiołku do Jerozolimy. Z perspektywy czasu wiemy, że zapał tłumów był słomiany. Już w Wielki Piątek ci sami ludzie będą krzyczeć do Piłata: „Ukrzyżuj!”. Jednak niestałość pokolenia, które odrzuciło Jezusa nie zmienia faktu, że w Niedzielę Palmową poryw ich entuzjazmu był prawidłową reakcją, bo Jezus był rzeczywiście oczekiwanym Mesjaszem, Synem Dawida, Królem Izraela, i te objawy czci i radości słusznie Mu się należały...

Pierwsze czytanie pochodzi z Księgi Jeremiasza. Prorok ten dużo wycierpiał pozostając w służbie Bogu, dlatego też w jego księdze spotykamy wiele fragmentów autobiograficznych. Dzisiejsza perykopa jest jednym z nich, przedstawia wewnętrzne rozterki proroka. Doświadcza on zdrady nawet ze strony najbliższych, tych, których uważał za swoich przyjaciół; donoszą na niego i obrzucają oszczerstwami. Trudno tu powstrzymać się od porównania proroka z Jezusem, który także został wydany w ręce oprawców przez swojego bliskiego przyjaciela, przez jednego z grona Dwunastu – Judasza. Taka zdrada boli najbardziej...

Dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Daniela przedstawia nam trzech żydowskich młodzieńców: Szadraka, Meszaka i Abed-Nega, którzy nie chcieli oddawać czci babilońskim bóstwom. Kiedy doniesiono o tym królowi Nabuchodonozorowi, on rozgniewał się i postanowił sam sprawdzić, czy wobec groźby śmierci młodzieńcy będą tak samo nieugięci. Dla nich jednak nawet wybór między wypełnieniem rozkazu króla, a karą śmierci był oczywisty...

Dzisiejsze pierwsze czytanie należy do najbardziej znanych fragmentów Księgi Daniela. Dwóch starców oskarża bogobojną Zuzannę o cudzołóstwo z zemsty, że nie chciała popełnić go z nimi. Ich fałszywe świadectwo wystarczyło, aby skazać ją na karę śmierci. Nikt nie próbował nawet poddać w wątpliwość ich wiarygodności; ich zgodne świadectwo nie podlegało dyskusji. Kobieta jednak w tej beznadziejnej sytuacji zwraca się do Boga, gdyż wie, że tylko On zna prawdę o jej niewinności. Jednocześnie, tylko Bóg może odmienić jej los. W całym Starym Testamencie znajdziemy wiele przykładów na to, że Bóg zawsze staje w obronie niewinnie cierpiącego. Tym razem niejako powołuje do tej misji Daniela, który pod natchnieniem Ducha Bożego, jako jedyny głośno stwierdza, iż Zuzanna została fałszywie oskarżona i postanawia osądzić jej oskarżycieli. Prawda występuje przeciw kłamstwu i z łatwością je demaskuje...