Lecz ten człowiek był trędowaty - 2Krl5,1… a żaden z nich nie został oczyszczony, lecz Syryjczyk Naaman (Łk 4,27).
Małe słowo „lecz-tylko” a jak ważne w dzisiejszym słowie Bożym. W pierwszym przypadku przechodzimy od wielkiej potęgi syryjskiego wodza do ogromnej jego nędzy i tragedii, w drugim pokazuje, jak pokorne zaufanie, zwykłym gestom przynosi uzdrowienie i zbawienie...
Zburzcie tę świątynię, a ja w trzy dni wzniosę ja na nowo (J 2,19).
W samym środku Wielkiego Postu Ewangelia opowiada scenę oczyszczenia przez Jezusa świątyni jerozolimskiej, po to byśmy sobie uświadomili, czym jest prawdziwa służba Bogu i prawdziwy dom Boży. Ewangelia akcentuje nieubłagany gniew Pana Jezusa, który wyrzuca z domu swego Ojca wszelki handel do jakiego dopuszczali Ci, którzy mieli się troszczyć o czystość kultu...
Ty grzech odpuszczasz i darujesz występek reszcie twojego dziedzictwa. (Mi 7,).
Naród izraelski po powrocie z niewoli babilońskiej czuł się jak trzoda pozbawiona dostępu do pastwisk, do pokarmu. Z tego stanu przygnębienia rodzi się modlitwa zawarta u innego proroka (Ez 34), w którym lud zwraca się do Boga, jak do pasterza Izraela. Przywracając swej trzodzie urodzajne pastwiska, Bóg ukazuje swoją łaskawość i odnowi dawne cuda, jakie zdziałał na wygnaniu. To zaufanie opiera się na bożym miłosierdziu, który po raz kolejny wybaczy...
Co nam to da, jeśli zabijemy naszego brata i ukryjemy tę zbrodnię (Rdz 37).
Tradycja o Józefie Egipskim przypominają o wypełnieniu się bożego błogosławieństwa również wobec innych potomków Abrahama. Józef jest znienawidzony przez swych zazdrosnych braci ze względu na swą pozycje w domu - umiłowanego syna, ukochanej żony swego Ojca. Nosił długą szatę, ubiór ludzi możnych, takich, którzy nie musieli się troszczyć w życiu o nic...
Jak zyskać mądrość instruuje nas mędrzec Syracydes. Bóg jest źródłem mądrości. Więc jeśli z nim będę ciągle przebywał, napełniał się i szukał jej to mam pewność, że ją zdobędę...
Obmyjcie się (Iz, 2)
Fragment,jaki otrzymaliśmy w dzisiejszej liturgii słów, stanowi istotę całej myśli proroka. Bo on zna całą sytuacje człowieka, jego słabości, niegodziwości, ale też wie, że istniej możliwość zmiany dotychczasowego , podłego życia...
O Panie mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza, co Ciebie kochają (Dn 9,4).
Księga Daniela to proroctwo na czas kryzysu, bo jej autor to wierny Bogu człowiek w trudnym okresie wygnania, niewoli i prześladowań. Nie ominęły go, mimo, że oczekiwał sprawiedliwości od samego Boga. Zgodnie ze znaczeniem swego imienia – Bóg jest moim sędziom - oczekiwał sprawiedliwości od Boga...
To jest mój Syn umiłowany Jego słuchajcie (Mk9,7). Weź twego syna jedynego, którego miłujesz (Rdz 22,1-2).
Dzisiejsza Ewangelia ma dziś głębokie uzasadnienie, podczas Przemienienia Pańskiego Bóg Ojciec ukazuje, kim jest rzeczywiście Jego Umiłowany Syn, którego pozwoli ludziom i dla ludzi zabić go w okrutnej męce. Ofiara Izaaka potwierdza dwie ofiary ojca, Abrahama jaką podjął w swym sercu, kiedy zdecydował się na śmierć Izaaka. Drugą ofiarą jest Izaak, który zgodnie z wolą ojca składa siebie w ofierze...
Dziś Jahwe, twój Bóg, nakazuje Ci wypełnić ustawy i przepisy (Pwt 26,16).
Mojżesz przywołuje w swym słowie podstawowy temat i motyw jaki Księga Powtórzonego Prawa ciągle przywołuje: miłość, która skłoniła Boga do zawarcia przymierza z dwunastoma pokoleniami Jakuba, w wyniku czego zobowiązał się On do bycia Bogiem Izraela pod warunkiem, że Izrael zobowiąże się być ludem Jahwe ze wszystkimi jego konsekwencjami. Wezwanie to przypomina, że przymierze ma duchowy i bezinteresowny charakter i jest wieczne. Bóg, z natury dotrzymujący słowa zapewnia Lud o swej wierności, która nie ma końca. Gdyż to on jest tym, który jako pierwszy ich wybrał, zabiegając w ten sposób o ich pełne przylgnięcie do Niego...
Ojcowie jedli zielone winogrona, synom ścierpły zęby (Ez 18,2).
Dzisiejsze czytanie są odpowiedzią na to żydowskie przysłowie, bardzo popularne wśród izraelitów żyjących w niewoli babilońskiej. Zarzucali oni w ten sposób Bogu, że cierpią za grzechy swoich przodków. Do wygnańców babilońskich pozbawionych jakiejkolwiek nadziei, a także bliskich rozpaczy i będących pod presją kary, którzy uważali, że niesłusznie cierpią za winy swoich przodków, mówi, że każdy poprzez takie a nie inne postępowanie i decyzje decyduje o swoim codziennym losie i przeznaczeniu...
Przyjdź z pomocą mnie samotnej i nie mającej prócz Ciebie żadnego obrońcy (Est 4 ).
W dzisiejszym coraz bardziej poganiającym świecie chrześcijanie muszą nauczyć na nowo wiary we własne siły, panowania nad światem za pomocą rozumu, doświadczenia i ciężkiej pracy. Jednak nie do tego stopnia, aby postępować tak, jakby Pana Boga nie było. Człowiek bowiem może jako jedyne ze stworzeń świadomie i dobrowolnie zwracać się do Stwórcy, szukać Go, doświadczać Jego obecności i opieki, może poprzez modlitwę wpływać także na odmianę swego złego losu. Pokazuje to wzruszająca modlitwa królowej Estery, małżonki perskiego króla Aswerusa. W swoim życiu doświadczyła już bardzo wiele bólu. Utraciła oboje rodziców, wraz ze swym opiekunem została uprowadzona do niewoli, gdzie dostała się do królewskiego haremu...
Jeszcze czterdzieści dni a Niniwa zostanie zburzona (Jon 3,4).
Pan Bóg poprzez słowa proroka Jonasza upomina jedną ze stolic asyryjskiego imperium Niniwę. Potężne miasto bardzo zawiniło: oszustwa, grabieże i przemoc to przestępstwa wypominane mu przez proroków (Nah 3,1). Zniszczenie, jakie posłany przez Boga Jonasz ma głosić, to nie boży kaprys, ale reakcja na zło jakie przybrało już wręcz monstrualne rozmiary i zasięg. Boże groźby mają na celu doprowadzić do nawrócenia i ocalenia grzeszników. To nie boża zemsta ale próba ratowania od samozniszczenia się niniwitów. Gotowość z jaką mieszkańcy Niniwy podejmują pokutę i odstąpienie od popełniania niegodziwości zostaje niejako nagrodzona odstąpieniem od zamiaru ukarania miasta...
Tak samo jest z moim słowem. Wychodzi ono z ust moich, nie po to, by wrócić bezowocnie (Iz 55,11).
Drogi człowieka są często różne od Bożych dróg, jak stwierdza Jahwe przez proroka Izajasza. Zwracając się do wątpiących wygnańców z Babilonii w powrót z tej niewoli, który wydaje się tak daleki, oraz do tych którzy swoją ufność pokładają w ludzkich środkach. Tylko uważne wsłuchiwanie się w słowo Boże i prawdziwe nawrócenie serca i umysłu doprowadzą do Nowego Przymierza wiecznego i powszechnego, do którego nieodzownym wstępem jest powrót do Jerozolimy. Powątpiewanie w to, że tak się stanie - mówi prorok - jest powątpiewaniem w Boga, Jego moc i prawdomówność...
Bóg powiedział do Mojżesza- Świętymi bądźcie, bo ja jestem święty, Jahwe, Bóg wasz (Kpł 19,1).
Bóg jest święty. Jest ponad światem i historią, oddzielony od tego świata, nieosiągalny przez świat i dla niego niepojęty. Bóg jednak interesuje się ludźmi, przygląda się panującym i między nami więziami. A ponieważ jest święty, udziela się każdemu człowiekowi przez miłość, znaki, mądrość, troszczy się o niego, aby wyrwać go z własnej bezsilności, aby wydobyć go z niewoli samego siebie i różnych materialnych i światowych pułapek, aby doprowadzić go do swojej świętości. Prawo które daje Bóg przez Mojżesza nie jest jedynie kapryśnym narzuceniem swej woli, ale darem Boga, który pragnie ustrzec człowieka przed krzywdami, jakie może wyrządzić sobie i innym...
Łuk mój kładę na obłoki, aby były znakiem przymierza między Mną a ziemią (Rdz 9,).
Po potopie Bóg, z tymi, którzy przeżyli zawiera przymierze, układ, zobowiązuje się, że przez niewielu sprawiedliwych ocali cały świat. Kiedy Noe i jego rodzina wychodzą z arki, są w podobnej sytuacji, w jakiej znajdował się Adam i Ewa - nie ma zła, które pochłonęły wody potopu. Świat jest gotowy do ponownego zaludnienia, odbudowania Znakiem tego ma być tęcza, która ma przypominać o czuwającej nad światem miłosiernej ręce Boga...
Prorok Izajasz mówi dziś do ludzi będących już na Bożej drodze i pokazuje im, jak można jeszcze bardziej zjednoczyć się z Bogiem. Zwraca więc uwagę Izraelitów na ubogich. Przede wszystkim nie wolno ich uciskać i wyzyskiwać. Należy o nich zatroszczyć, o posiłek dla głodnego i to zarówno w sensie duchowym jak i cielesnym. Wtedy nasze ciemności, czyli grzechy a więc słabości staną się południem, czyli porą dnia najbardziej emanującą światłem, a więc dobrem, troską, będziemy nazwani Naprawcą wyłomów, Odnowicielem rumowisk, czyli tym, którzy daje szansę innym, tym, których inni dawno już spisali na straty...
Podnoś głos jak głos rogu, i krzycz na całe gardło, i oznajmij mojemu ludowi jego występki, domowi Jakuba jego grzechu (Iz 58,1).
Po powrocie do ojczyzny lud izraelski był pełen entuzjazmu, ale zaraz pojawiły się trudności. Szybko jednak rodzi cię poczucie rozczarowania wśród ludu, bo Jahwe wydaje się być głuchy i obojętny na modlitwy i kult sprawowany przez Izraelitów. Na niesłuszne oskarżenia Izraelitów w stronę Pana Boga, że lud opuścił, że nie wysłuchuje jego modlitw, nie odpowiada na ich uczynki pokutne, Izajasz - wzorem swych poprzedników – Amosa, Jeremiasza wytyka ludowi jego obłudę i zakłamanie w jakim żyje. Przypomina, że post, modlitwa i jałmużna są bezwartościowe, jeśli nie są ożywiane miłością oraz nie towarzyszą temu uczynki miłosierdzia...
Mojżesz powiedział do ludu: Kładę przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście (Pwt30,15).
Nowe pokolenie Izraela, urodzone podczas wędrówki po pustyni, staje wobec najważniejszego wyboru: Abo będzie wierny Bogu i będzie żyć szczęśliwie, albo odrzuci Boga i wtedy czeka go śmierć, Mojżesz zachęca do osobistego wyboru, do opowiedzenie się za dobrem. Korzystając z wolności lud musi mieć świadomość konsekwencji swych decyzji i wyborów. Przedstawione przez Mojżesza dwie formy życia są tak przeciwne jak śmierć i życie, dobro i zło, szczęście i nieszczęście. Prawdziwe życie zależy od decyzji i postawy wobec Boga i Jego woli...
Grzech pierworodny, bunt pierwszych rodziców przeciw Stwórcy, owocuje złem także wobec człowieka, Kain zabija Abla, zło się rozprzestrzenia i doprowadza do potopu, w którym Bóg musi zgładzić wodami wodnej katastrofy ludzi żyjących i mieszkających wokół Noego. Katalagete - woła więc dziś św. Paweł - dajcie się pojednać z Bogiem...
Ja mieszkam w pałacu cedrowym, Arka Boża mieszka pod namiotem. - 2 Sm 7,2
Tysiąc lat przed narodzeniem Chrystusa król Dawid przeżywał szczyt swej potęgi politycznej i społecznej. Był jednak nie tylko zdolnym politykiem i dzielnym wodzem, leż także człowiekiem pobożnym i mimo swych słabości wiernym Bogu. Z nastaniem pokoju Dawid chce uporządkować w państwie także sprawy religijne. Powodowany wyrzutami sumienia postanawia wtedy wybudować świątynie, w której Bóg znajdzie godne mu miejsce przebywania, a przez to i pomoże umocnić wiarę w Boga oraz wyrazić swą wdzięczność Temu, który przez całe życie był jego mocą i źródłem potęgi. Ale Bóg, za pośrednictwem proroka Natana zabrana mu tego, przypominając jednocześnie, że to właśnie łaska Boża jest źródłem jego politycznej pomyślności...